"Jestem głodny, proszę sadź kwiaty"

Ostatnio sporo moich wpisów jest głównie w tematyce zieleni i natury, przez co nie potrafię dokończyć dwóch wpisów w tematyce CBDC jednak najwidoczniej tak musi być ; )

W każdym razie natknąłem się dziś na rysunek, który mocno mnie zaintrygował oraz zainspirował do powstania tego wpisu. Niestety autora tego rysunku nie znam więc nie mogę go oznaczyć :(

W centrum tego intrygującego rysunku widzimy postać pszczoły, która została przedstawiona w niezwykły sposób — jako żebrak. Pszczoła jest jednym z tych fascynujących owadów, które pełnią ważną rolę w naszym ekosystemie poprzez zapylanie roślin i produkcję pysznego miodu (z którego zresztą na okrągło korzystam). Jednakże, w tej ilustracji, pszczoła ukazuje się nam w zupełnie nowej perspektywie, przedstawiając swoje trudności i potrzeby.

Wizerunek pszczoły-żebraka symbolizuje nam trudności, z jakimi spotykają się pszczoły w dzisiejszych czasach, takie jak zmniejszanie się ich naturalnych siedlisk, zanieczyszczenia środowiska i zmiany klimatu. Pszczoła ma przy sobie napis, który brzmi "Jestem głodny, proszę sadź kwiaty". Ten apel odzwierciedla fakt, że pszczoły potrzebują kwiatów do zaspokojenia swojego głodu i przetrwania.

Zagłębiając się bardziej w przesłanie tego rysunku, możemy dostrzec pewne ważne przesłanie natury społecznej. Pszczoły są znane ze swojej organizacji i pracy zespołowej, tworząc kolonie i skupiając się na wspólnej produkcji miodu oraz zapylaniu roślin. Jednakże, w tej scenie, pszczoła jest sama i zdaje się być zależna od łaski innych istot, w tym przypadku człowieka, który może zasadzić kwiaty i pomóc w jej przetrwaniu.

Ta ilustracja skłania nas do refleksji nad naszym wpływem na przyrodę i potrzebami innych istot. Wskazuje na to, że nasze działania mają znaczenie i mogą mieć zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na otaczający nas świat. Każe nam zastanowić się, w jaki sposób możemy przyczynić się do ochrony środowiska naturalnego i zrównoważonego rozwoju, aby zapewnić przetrwanie i dobrostan nie tylko pszczół, ale wszystkich istot, z którymi dzielimy naszą planetę.

Ten rysunek pszczoły-żebraka z napisem "Jestem głodny, proszę sadź kwiaty" przypomina nam o naszej odpowiedzialności za opiekę nad przyrodą i ochronę jej różnorodności. Zachęca nas również do refleksji nad naszymi codziennymi wyborami i ich wpływem na świat przyrody. Może nas zainspirować do podejmowania działań mających na celu zwiększenie świadomości społecznej i angażowanie się w inicjatywy proekologiczne oraz prospołeczne.

Aby odpowiedzieć na apel pszczoły z rysunku, możemy rozważyć kilka kroków, które mogą pomóc w poprawie sytuacji pszczół oraz innych zapylaczy. Jednym z nich jest sadzenie kwiatów bogatych w nektar i pyłek w naszych ogrodach, balkonach i innych dostępnych przestrzeniach. Możemy stworzyć małe oazy kwiatowe, które będą stanowić pożywienie dla pszczół i innych owadów. Wybierając rośliny do wysiewu/sadzenia, warto zwrócić uwagę na gatunki rodzime, które są najlepiej przystosowane do lokalnych warunków i oferują obfite pokłady nektaru.

Ważne jest również unikanie stosowania pestycydów i chemicznych środków ochrony roślin, które mogą szkodzić pszczołom oraz innym zapylaczom. Możemy poszukiwać alternatywnych metod zarządzania szkodnikami, które są przyjazne dla środowiska i nie szkodzą naszym skrzydlatym przyjaciołom.

Ponadto, wsparcie dla organizacji zajmujących się ochroną pszczół, jak również edukacja innych o ich znaczeniu, może przynieść pozytywne rezultaty. Możemy aktywnie angażować się w lokalne projekty dotyczące ochrony przyrody, uczestniczyć w warsztatach i działaniach mających na celu podnoszenie świadomości na temat roli pszczół w naszym ekosystemie.

Rysunek pszczoły-żebraka z napisem "Jestem głodny, proszę sadź kwiaty" jest przypomnieniem o potrzebie solidarności i troski o naszą planetę. Przypomina nam, że nasze działania mogą mieć ogromne znaczenie dla przetrwania i dobrostanu wszystkich istot na Ziemi. Dlatego warto pamiętać o naszej roli jako strażników przyrody i podejmować działania, które będą sprzyjać harmonii między człowiekiem a naturą.

Na sam koniec warto dodać coś z samego słowa Bożego dla podkreślenia naszej roli jako pracowników Pana Boga tu na ziemi

Pan Bóg wziął człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł - Księga Rodzaju 2:15.

A który z was troszcząc się, może swoim myśleniem dodać do swego wzrostu choćby jednego łokcia? - Ewangelia Mateusza 6:27.

Ponadto Papież Franciszek w Laudato Si powiedział:

Obyśmy szanowali i pielęgnowali całe stworzenie, które zostało powierzone nam przez Boga, jako dar i zadanie, które trzeba stale rozwijać z szacunkiem

Te cytaty podkreślają odpowiedzialność człowieka za ochronę i szacunek wobec stworzenia Bożego. Zachęcają do miłości bliźniego oraz do troski o naszą planetę i wszystkie jej mieszkańce.

Podsumowując, rysunek pszczoły-żebraka z napisem "Jestem głodny, proszę sadź kwiaty" oraz cytaty z Pisma Świętego i anegdota Franciszka, składają się na silne przesłanie o naszej odpowiedzialności za ochronę przyrody i troskę o jej różnorodność. Zachęcają nas do refleksji nad naszymi wyborami i działaniami, które mają wpływ na przetrwanie wszystkich istot na Ziemi. Przypominają nam, że nasza współpraca z naturą i poszanowanie jej jest kluczem do harmonijnego współistnienia i być może "wąską bramą do zbawienia".