Trliste's Colors Challenge / My Dreams / Trliste’nin Renkleri Challenge / Hayallerim ( ENG-TR)

Hello Dear Friends,

When you retreat to a quiet corner and are alone with yourself, you leave the dreams you plan to realize on the ship that lifts from your heart and sheds light on the lake. It is our successes in life that ignite the fire of our dreams within us. Our real power behind success is our courage and the risks we take.

Today, I want to talk about the dreams that continue in our community, which is one of the topics of our event. I'm sure each of us has dreams and hopes. Just as there are those who realize their dreams, there are also those who are disappointed. As time progresses, the number of people who are happy by pursuing their dreams is decreasing. Of course, there are some economic and social reasons for this. I don't want to waste your time by talking about these reasons. Here, I want to talk about the situations that adorn our dreams.

If you wish, let me tell you briefly about my dreams first. Let me take the time back to the 90s.😊 When I was in primary school, I used to admire people who went to work wearing suits. I thought they were very rich. In the future, I would love to go to work and work in a black suit, white shirt, black tie and black ironed trousers. When I was in middle school, one of the luxury cars passing by would love to be mine. I even looked at the brands of passing cars and wrote them down on a piece of paper. I wrote about almost all car brands. Now I could tell from afar which brand of cars they were passing by.

After graduating from secondary school, I had a dream of enrolling in Bartın High School. Despite all the efforts of my family and close friends, I could not realize my dream. At that time, I could not enroll in Bartın High School because of the district we lived in. I reluctantly went to the Vocational School of Commerce. During my high school years, my interest in theater and cinema increased greatly. I wanted to be an actor. I was dreaming of going on stage and being applauded in front of the audience. I started this dream by enrolling in the theater department of Bartın Youth Sports Directorate after graduating from high school. After a short theater training, we started performing plays in schools. I took part in a play as a Soldier. That role was the best performance I've ever given. My friends and I received the most applause from the audience for that soldier role.

After graduating from high school, I devoted myself to music for a while. I even had a dream of playing guitar. My brother also helped me a lot in this regard. We would play guitar and sing wherever we went together. When we look at guitar players, you will see that most of them have long hair. 😊 I even had a dream of feeling like a guitarist by playing the guitar. That's why I even grew my hair long. 🙂 Even my clothes have changed now. I started wearing clothes that were mostly black in color tones. I also realized my dream of playing guitar.

Besides, there were universities and departments I wanted to go to. For example; I had a dream of becoming a Physical Education Teacher. I worked hard for this. Unfortunately it didn't happen.😔 But I never complained. I've never been one to complain a lot anyway. I may have experienced failures. But this never wears me out or makes me sad. At least I tried and did my best. My current branch is accounting teaching and I am very happy with it.

When I lived in Bartın, I had a dream of living in Antalya. I used all my choices in this direction. I never lost touch with my friends from Antalya whom I knew from university. When I finished school, I came to them and looked for a job. I got a job. I saved money. I rented a house. I made friends and friends. I expanded my social circle. Actually, these were always in my dreams. I was involved in the policy of settling in a city.

Nowadays, I really admire camp life. I dream of living in a cute little house made of trees among the greenery. It wouldn't be bad to wake up in a forest with a sea, right? I want to live my life in such a quiet environment where there are only trees and bird sounds.

I want to say that I really enjoyed the event in our community, spearheaded by our friend @princeofbeyhive. On this occasion, I would like to thank @princeofbeyhive and all the friends who attended the event. Goodbye, see you again in another article.

Merhaba Sevgili Dostlar,

Sessiz ve sakin bir köşeye çekilip, kendinizle baş başa kaldığınızda, gerçekleştirmeyi planladığınız hayallerinizi, yüreğinizden kalkan ve yakamoza ışık tutan, gemiye bırakırsınız. İçimizde yatan hayallerimizin ateşini fitilleyen, hayattaki başarılarımızdır. Başarının arkasındaki asıl gücümüz ise, cesaretimiz ve aldığımız risklerdir.

Bugün, topluluğumuzda devam eden, etkinliğimizin konularından biri olan hayallerimizden konuşalım istiyorum. Eminim her birimizin hayalleri ve umutları var. Hayallerini gerçekleştirenler olduğu gibi, hayal kırıklığına uğrayanlarda var. Artık zaman ilerledikçe, hayallerin peşinden koşarak mutlu olan insan sayısı gittikçe azalıyor. Tabi bunun bazı ekonomik ve sosyal nedenleri de var. Bu nedenler bahsederek vaktinizi almak istemem. Biz burada hayallerimizi süsleyen durumlardan bahsedelim istiyorum.

Dilerseniz önce kendi hayallerimden kısa kısa bahsedeyim. Zamanı 90'lı yıllara götüreyim.😊 İlkokulda okurken, takım elbise giyerek işe giden kişilere hayranlıkla bakardım. Onların çok zengin olduğunu düşünürdüm. İleride siyah bir takım elbise, beyaz gömlek, siyah kravat ve siyah ütülü kumaş pantolonla işe gidip, çalışmayı çok isterdim. Ortaokul yıllara geldiğimde, yoldan geçen lüks arabalardan birinin benim olmasını çok isterdi. Hatta geçen arabaların markalarına bakıp, onları bir kağıda yazmıştım. Neredeyse tüm araba markalarını yazmıştım. Artık geçen arabalarının hangi marka olduklarını çok uzaktan anlayabiliyordum.

Ortaokul bitirdikten sonra, Bartın Lisesine kayıt olma hayalim vardı. Ailemin ve yakın dostlarımızın tüm çabalarına rağmen o hayalimi gerçekleştiremedim. O dönemlerde, oturduğumuz semtten dolayı, Bartın Lisesine kaydımı yaptıramamıştım. Gönülsüz olarak Ticaret Meslek Lisesine gitmiştim. Lise dönemlerimde, tiyatroya, sinemaya olan ilgim çok artmıştı. Bir oyuncu olmak istiyordum. Sahneye çıkıp, seyirci önünde alkışlanma hayalini kuruyordum. Bu hayalimi, lise bittikten sonra, Bartın Gençlik Spor Müdürlüğünün tiyatro bölümüne yazılarak başlatmış oldum. Kısa bir tiyatro eğitiminden sonra, okullarda oyunlar oynamaya başladık. Bir oyunda Asker rolünde yer almıştım. O rol şimdiye kadar sergilediğim en iyi performansın olmuştu. Seyirciden en çok alkışı o asker rolünden ben ve arkadaşlarım almıştı.

Lise bittikten sonra, bir dönem kendimi müziğe vermiştim. Hatta gitar çalma hayalim vardı. Bu konuda kardeşim de bana çok yardımcı oldu. Birlikte gittiğimiz yerlerde gitar çalıp, şarkı söylerdik. Gitar çalanlara baktığımızda, çoğunun sacının uzun olduğunu görürsünüz. 😊 Gitar çalarak, kendimi bir gitarist gibi hissetme hayalim bile vardı. Sırf bu yüzden saçımı bile uzattım. 🙂Artık kıyafetlerim bile değişmişti. Genelde siyah renk tonlarının aşırı olduğu kıyafetler giymeye başlamıştım. Gitar çalma hayalimi de gerçekleştirmiştim.

Bunların yanında gitmek istediğim, üniversite ve okumak istediğim bölümlerde olmuştu. Örneğin; Beden Eğitimi Öğretmeni olma hayalim vardı. Bunun içinde çok çabaladım. Maalesef olmadı.😔 Ama asla şikayet etmedim. Zaten ben çok şikayet eden biri asla olmadım. Başarısızlıklar yaşamış olabilirim. Ama bu beni asla yıpratmaz ve üzmez. En azından denedim ve elimden geleni yaptım. Şu an ki branşım muhasebe öğretmenliği ve ben bundan çok mutluyum.

Bartın'da yaşadığım dönemlerde, Antalya'da yaşama hayalim vardı. Tüm tercihlerimi de bu yönde kullandım. Üniversiteden tanıdığım ve Antalyalı olan arkadaşlarımla iletişimimi asla koparmadım. Okul bittiğinde onların yanına gelerek iş aradım. İşe girdim. Para biriktirdim. Ev tuttum. Dost ve arkadaş edindim. Sosyal çevremi genişlettim. Aslında bunlar benim hep hayallerimde vardı. Bir şehre yerleşme politikasının içine girmiştim.

Şimdilerde ise, kamp hayatına çok özeniyorum. Yeşilliklerin arasında ağaçtan küçük şirin bir evde oturmayı hayal ediyorum. Denizi olan bir ormanın içinde uyanmak hiçte fena olmaz dimi? Böyle sessiz sakin, sadece ağaçların ve kuş seslerinin olduğunu bir ortamda hayatımı sürdürmek istiyorum.

Topluluğumuzdaki, @princeofbeyhive arkadaşımızın öncülük ettiği, etkinlikten büyük keyif aldığımı söylemek istiyorum. Bu vesileyle başta, @princeofbeyhive'e ve etkinliğe katılan tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum. Başka bir yazıda tekrar görüşmek üzere hoşça kalın.