Wednesday Walk: Morning Peace at Boğaziçi (Eng-Tr)

Today, I had the chance to do my morning walk in one of the most beautiful university campuses in Türkiye — Boğaziçi University. Situated right in the heart of Istanbul, yet offering a peaceful escape from the city’s rush, this campus is a place that always leaves me in awe with its natural beauty and historical atmosphere. This morning, a professor I work with had a class to teach there, so I decided to join him and take the opportunity for a peaceful solo walk.

As he carried on with his work, I wandered through the serene pathways of the campus. Stone steps, ancient pine trees offering shade, and vibrant purple wisterias accompanied my every step. The quietness of the morning, combined with the chirping of birds and the gentle breeze through the leaves, made it feel like I was walking through a dream. Climbing the stairs was not only a physical movement, but also a chance to quiet my mind and reconnect with myself.

Each detail I noticed — a sunbeam breaking through tree branches, the scent of fresh grass, a vintage lamp post casting shadows on the cobbled path — added a poetic rhythm to my walk. And when I finally reached the upper part of the campus, I stood in front of one of the most breathtaking views of Istanbul: the deep blue Bosphorus, historic villas along the shoreline, a distant bridge stretching between continents, and slender minarets piercing the sky. For a few moments, I forgot the chaos, traffic, and noise of the city. I simply breathed, grateful to be living in such a place.

By the end of the walk, I had taken around 4,000 steps — but the peace and joy it brought me can’t be measured. Starting the day with nature, silence, and a sense of connection was the best decision I could make. I moved my body, calmed my thoughts, and filled my soul with gratitude. Until the next walking route 🌿

//////Turkish//////

Wednesday Walk: Boğaziçi’nde Sabah Huzuru

Bugünkü yürüyüşümü, Türkiye’nin en güzel kampüslerinden biri olan Boğaziçi Üniversitesi’nde yaptım. İstanbul’un göbeğinde, ama bir o kadar da kalabalıktan uzak bu eşsiz alan; hem doğası hem de tarihi atmosferiyle beni her zaman büyülemiştir. Bu sabah, çalıştığım kurumda görev yapan hocam burada ders vereceği için kampüse onunla birlikte geldim. O işlerini hallederken, ben de erken saatlerin sessizliğinde kendimi kampüsün patikalarına bıraktım.

Yürüyüşüm boyunca taş döşeli yollar, gölge veren asırlık çam ağaçları ve mor salkımların süslediği yemyeşil bir doğa bana eşlik etti. Her adımda huzur biraz daha içime doldu. Merdivenlerden çıkarken hem fiziksel olarak bir hareketlilik yaşadım hem de zihinsel olarak dinginleştim. Yol boyunca karşılaştığım detaylar — sarkan dallar, çiçeklerin rüzgârla dansı, tarihi bir lambanın gölgesinde oluşan ışık oyunları — yürüyüşümü adeta bir ritüele dönüştürdü.

Kampüsün en yüksek noktasına vardığımda ise karşıma İstanbul’un en güzel manzaralarından biri çıktı: masmavi bir boğaz, kıyı boyunca sıralanmış köşkler, uzakta beliren köprü ve gökyüzüne uzanan cami minareleri… O an her şey sustu. İstanbul’un karmaşasını, kalabalığını, trafiğini unuttum ve sadece o ana odaklandım. Bu şehirde yaşadığım için bir kez daha şükrettim.

Yürüyüş sonunda yaklaşık 4000 adım attım ama hissettirdiği etki sayıların çok ötesindeydi. Sabahı doğayla karşılamak, tarihi bir kampüste sessizce yürümek ve kendi içime dönmek bana çok iyi geldi. Bedenimi hareket ettirdim, zihnimi dinlendirdim ve günü enerjiyle karşıladım. Bir sonraki yürüyüş rotasında görüşmek üzere 🌿