I know Father's Day was three days ago, and maybe I'm a little late in sharing this post, but better late than never. I'll say what I want to say first: Happy Father's Day to everyone, and my deepest condolences to those who have lost their fathers.

---

My relationship with my father was always very good; he treated me very well. Of course, I wasn't spoiled—my mother had the dominant personality, and my father would gently remind me when I needed it. Still, unlike most Turkish families, I didn't grow up fearing my father because he never hit me once. This may seem strange to you now, but in Turkey before the 2000s, every child, especially boys, was hit by their father. Exceptions don't break the rule. No matter what, he was always there for me and supported me. Having that is a great blessing.

I did my best to be a good son to him. I always tried to make him proud. Seeing him smile brings me great joy. I’m willing to do anything for that. Sometimes he spends too much time on his car and gets tired, so on those days I try to help him by making his work easier. For those who don’t know, he’s a driver. Perhaps that's why it's not surprising that he's so interested in his car.

My father was by my side for almost every happy moment in my life. I say “almost” because if you live far away from your family, they can't witness everything. Especially if they live in a place where transportation is difficult. If he can be there, he always is. He's always been a lively and cheerful person. People around me say I'm like that too, and I owe it to my dad. I guess it's genetic. Everyone around him says he's an honest, hardworking, and reliable person. Believe me, it's very difficult to have those qualities these days. That's why I've always been proud of my dad.

Writing this post isn't easy. I feel a little emotional. I'm happy for every moment I've spent with my family. Even though I sometimes feel overwhelmed because I can't be alone, I know that I wouldn't be the person I am today without them. Anyway, no need for more sentimentality. Let's talk a little about how society values men, or fathers, less. Why is Mother’s Day so valued, yet no one talks about Father’s Day? Why do we buy thoughtful gifts for mothers but just get fathers a shirt or a T-shirt? Not all fathers are the same, but I think fathers deserve better gifts too. This year, I gave my father a nice pair of headphones. They’ll be very helpful when he’s driving and needs to talk on the phone.

I’m sorry that most of the photos in this post are vertical. There’s only one horizontal one. That’s because I didn’t take any of these photos to share on Hive, except for one. They’re memories. For example, the photo above is from four years ago. It’s from before I even knew about Hive. It’s one of the oldest photos I have of my dad on my phone. There are older ones too, but it’s better if they stay as memories.

This photo has a nice story behind it. My father rarely smokes, and I learned this on the day I took this photo. I thought he never smoked, but apparently he occasionally smokes outdoors. He prefers a specific brand, which I won’t mention here. Can you guess which one it is from the photo? I threatened to show this photo to my mother, but she already knew he smoked, haha.

Thank you for reading. I know there’s less than a 1% chance my dad will read this post. Maybe years from now, I’ll show him this post and surprise him. I love you, Dad, and I always will. I’m so happy you’re my dad.

TR

Babalar gününün üç gün önce olduğunu biliyorum ve belki de bu gönderiyi paylaşmak için biraz geç kaldım ama geç olması hiç olmamasından iyidir. Son söyleyeceğim şeyi ilk söylüyorum, herkesin babalar gününü kutluyorum, babasını kaybetmiş herkese de baş sağlığı diliyorum.

---

Babamla her zaman aram çok iyiydi, bana çok iyi davranırdı. Tabi ki şımarık büyütülmedim, baskın karakter annemdi ve babam da olması gerektiği yerde beni uyarırdı. Yine de genel Türk ailelerin aksine ben babamdan korkarak büyümedim çünkü bugüne kadar bana tek bir tokat bile atmadı. Bu şu anda size garip gelebilir ama 2000'ler öncesi Türkiye'de doğan her çocuk özellikle erkek çocuk babasından tokat yemiştir. İstisnalar kaideyi bozmaz. Ne olursa olsun her zaman yanımdaydı ve beni destekledi. Buna sahip olmak büyük bir nimet.

Ben de ona iyi bir evlat olabilmek için elimden geleni yaptım. Her zaman gururlandırmaya çalıştım. Onun gülümsediğini görmek benim için büyük bir mutluluk. Bunun için her şeyi yapmaya hazırım. Bazen arabasıyla çok fazla uğraşıyor ve yoruluyor, böyle günlerde ona yardım ederek işini kolaylaştırmaya çalışıyorum. Bilmeyenler için kendisi bir şoför. Belki de bu yüzden arabasıyla çok ilgilenmesi şaşırtıcı olmamalı.

Babam benim neredeyse her mutlu anımda yanımdaydı. Neredeyse diyorum çünkü ailenizden uzakta yaşıyorsanız her şeye şahitlik edemezler. Özellikle de ulaşımın zor olduğu bir yerde yaşıyorlarsa. Sadece orada olabiliyorsa mutlaka olur. Her zaman hayat dolu ve neşeli bir insan. Çevremdeki insanlar benim de böyle olduğumu söylüyor ve bunu babama borçluyum. Sanırım bir genetik miras. Çevresindeki herkes onun dürüst, çalışkan ve güvenilir bir insan olduğunu söyler. İnanın bugünlerde bu sıfatlara sahip olmak çok zor. Bu yüzden ben de her zaman babamla gurur duydum.

Bu gönderiyi yazmak kolay bir şey değil. Biraz duygulandığımı hissediyorum. Ailemle geçirdiğim her an için mutluyum. Bazen yalnız kalamadığım için bunalsam da onlar olmadan bugün olduğum insan olamayacağımı biliyorum. Her neyse daha fazla duygusallığa gerek yok. Biraz da toplumun erkeklere yani babalara daha az değer vermesine dair konuşalım. Neden anneler günü bu kadar değerliyken babalar gününde kimse buna dair konuşmuyor? Neden annelere özenli hediyeler alınırken babalara bir gömlek ya da tişört alınıp geçiliyor? Bütün babalar aynı olmasa da ben babaların da daha iyi hediyeler hak ettiğini düşünüyorum. Bu yıl babama güzel bir kulaklık hediye ettim. Araba kullanırken telefonla konuşmasına çok yardımcı olacak bir şey.

Bu gönderideki fotoğrafların çoğu dikey olduğu için üzgünüm. Sadece 1 tane yatay var. Çünkü bu fotoğrafların 1 tanesi dışında hiçbirini Hive'da paylaşmak için çekmemiştim. Onlar bir hatıra. Örneğin yukarıdaki fotoğraf 4 yıl öncesine ait. Benim Hive ile tanışmamdan bile önce. Telefonumda babamla birlikte çektiğimiz en eski fotoğraflardan biri. Daha eskiler de var ancak onlar hatıra olarak kalsa iyi olur.

Bu fotoğrafın güzel bir hikayesi var. Babam çok nadiren sigara içiyor ve ben bunu bu fotoğrafı çektiğim gün öğrendim. Ben onun hiç sigara içmediğini düşünüyordum ama açık havada nadiren sigara içiyormuş. Sadece bir markayı tercih ediyor onu burada yazmayacağım. Hangisi olduğunu fotoğraftan tahmin edebilir misiniz? Bu fotoğrafı anneme göstermekle onu tehdit etmiştim ama annem onun sigara içtiğini zaten biliyormuş haha.

Okuduğunuz için teşekkür ederim. Babamın bu gönderiyi okuma şansının %1 bile olmadığını biliyorum. Belki yıllar sonra bu gönderiyi ona gösterip bir sürpriz yaparım. Seni seviyorum baba, her zaman seveceğim. Babam olduğun için çok mutluyum.