1st Anniversary of the Disaster - Felaketin 1. Yıl Dönümü [EN-TR]
Even though time passes very fast, there is one thing about the past year that I have not forgotten and will never forget for the rest of my life. Today, on February 6, exactly one year has passed since the 7.5 and 7.8 magnitude earthquakes in Turkey. I have never experienced the fear, sadness and helplessness I experienced that day on any other day of my life.
On the night of the earthquake, my girlfriend and I chatted until late and went to sleep around 3 a.m. Only an hour after we fell asleep, the earthquake struck and she woke up from her sleep, rushed out into the streets and experienced difficulties that I cannot count. I was shocked when I found out what happened in the morning and I immediately tried to reach her. We couldn't talk for a long time because of the infrastructure, my messages were getting to her late and I couldn't do anything. It really might have been the most helpless day of my life. Fortunately, he met good people there and made it home safely, even though it was difficult and took a long time, but there were thousands of people who were not as lucky as him. The number of people who died in the earthquake varies depending on the source, one official recently blurted out that it was 130,000. I say that because it was not an official statement.
That day I saw how a disaster can leave you helpless. It is not in our hands whether we will be alive tomorrow or not, there is no guarantee that we will wake up the next day. Every breath we take is precious and we should live knowing its value. Life is too short to do evil, to hurt someone. We should do our best to make the most of every moment we have. I cannot describe here the extent of the pain and remorse I would feel in my heart if I had upset my girlfriend that day, if we had fallen out and something happened to her. That's why I do my best not to upset her and to make her happy, and I will continue to do so, no matter what.
One of the things I felt that day was anger, I felt that it was too late for everything. Too many people died because of human errors and lack of infrastructure. People who cut columns to save space, people who used less material to reduce the cost of construction, people who used poor quality materials, and the people who were supposed to supervise all these things didn't do their job properly, so many people died. I hope this is a lesson for some people and that people do their jobs properly not only for others but also for their own self-respect.
Thank you for reading, I hope no one will ever experience such a disaster. Or all countries are prepared for such earthquakes. I don't think it is very difficult, just education and honesty is enough. Take care and have a wonderful day.
TR
Zaman çok hızlı geçse de geçen yıla dair unutmadığım ve ömrümün sonuna kadar unutamayacağım bir şey var. Bugün 6 şubatta Türkiye'de gerçekleşen 7.5 ve 7.8 büyüklüğündeki depremlerin üzerinden tam 1 yıl geçti. O gün yaşadığım korku, hüzün, çaresizliği hayatımın başka hiçbir gününde yaşamadım.
Deprem olduğu gece kız arkadaşımla geç saatlere kadar sohbet ettik ve saat 3 gibi uyuduk. Biz uyuduktan sadece 1 saat kadar sonra deprem oldu ve o uykusundan uyanıp aceleyle sokağa çıktı ve sayamayacağım zorluklar yaşadı. Ben de sabah olanı öğrendiğimde şok olmuştum ve hemen ona ulaşmaya çalıştım. Altyapıdan dolayı uzun süre konuşamadık, mesajlarım ona geç ulaşıyordu ve elimden hiçbir şey gelmiyordu. Gerçekten hayatımda en çaresiz hissettiğim gün olabilir. Neyse ki orada iyi insanlarla karşılaştı ve zor da olsa uzun da sürse evine sağ salim ulaşmayı başardı ancak onun kadar şanslı olmayan binlerce insan vardı. Depremde ölen kişi sayısı kaynağa göre değişiyor, geçenlerde bir yetkili 130 bin olduğunu ağzından kaçırdı. Öyle söylüyorum çünkü resmi açıklama değildi.
O gün bir felaketin insanı nasıl çaresiz bırakabileceğini gördüm. Yarın hayatta olup olmamak bizim elimizde olan bir şey değil, bir sonraki güne uyanabileceğimizin garantisi yok. Aldığımız her nefes değerli ve onun değerini bilerek yaşamalıyız. Hayat kötülük yapmak, birilerini kırmak için çok kısa. Sahip olduğumuz her anı en iyi şekilde geçirebilmek için elimizden geleni yapmalıyız. O gün kız arkadaşımı üzmüş olsam, küsmüş olsak ve başına bir şey gelse kalbimde hissedeceğim acının ve vicdan azabının boyutunu burada anlatamam. Bu yüzden ne olursa olsun onu üzmemek ve mutlu etmek için elimden geleni yapıyorum, yapmaya da devam edeceğim, ne olursa olsun.
O gün hissettiğim şeylerden biri de öfkeydi, her şey için geç kalındığını hissediyordum. İnsan hataları ve alt yapı yetersizliği yüzünden çok fazla insan öldü. Yer kazanmak için kolon kesen insanlar, inşaatın maliyetini azaltmak için daha az malzeme kullananlar, kalitesiz malzeme kullananlar ve bütün bunları denetlemesi gerekenlerin işini düzgün yapmaması sebebiyle bir sürü insan öldü. Umarım bu birilerine ders olmuştur ve insanlar sadece başkaları için değil kendi öz saygıları için de işlerini doğru yapar.
Okuduğunuz için teşekkür ederim, umarım böyle bir felaketi hiç kimse hiçbir zaman yaşamaz. Ya da bütün ülkeler böyle depremlere hazırlıklı hale getirilir. Çok zor olduğunu düşünmüyorum sadece eğitim ve dürüstlük yeterli. Kendinize iyi bakın ve harika bir gün geçirin.
Allah böyle bir acıyı bir daha kimseye yaşatmasın. 🥹🙏
Umarım yaşatmaz, yaşadığımız en berbat gündü gerçekten
I remember this, time goes so fast, I hope the city has recover from this event, what you describe about all the infrastructure problems most of them are the result of greed, thats the world we living in and its sad because ppl buy apartments thinking that they are properly build and inspected until something like this happen, corruption is consuming this world, I see it every day in Panama too and I have felt that kind of anger but all we can do is keep grinding, do the right thing and keep pushing, hope the city recovers fast enough and rebuild stronger ✌️💪
The first thing I would do before buying a house is to check whether it is earthquake resistant or not. You are right about people's greed and what we should do.
Crazy it has already been a year. Time goes too fast. Stay safe man.
Thanks for stopping by man yeah it actually flies...
I heard it on radio today about the first anniversary and was thinking how quick time has gone
Yeah I saw some news also, it definitely flies by. Thanks for stopping by 👋
I have never experienced such devastation by nature and I hope that I will never have... And I hope that you will not either! Can't imagine the magnitude of fear, uncertainty, and sorrow in all the people who have been affected... After one year, I suppose that the level of pain is lower, but scars are left...
Prayers go to people who lost their lives... 🙏❤️
You described it very well man. Thanks a lot for your nice words. It's been a year and it's like yesterday. I'll never forget it.
This is really a massive destruction, never have experienced in my life (nor I want to).
I don't think that people have learnt any kind of lesson from it. They don't learn till they face something themselves, they don't even care about what is happening to other souls
Unfortunately you are right. I hope who is responsible for that devastation live the same situation as people do in that earthquake and they'll learn how they should behave.
keşke herkes bu düşüncede ve bu bilinçte olsaydı..
bu felakete dair haberler ve anıları okumak ve dinlemek acı verici çünkü hepsi taze, yaralayıcı. molozların altında hâlâ yitirdiğimiz canların olduğunu bilmek, görmek de öyle..
geçen yıl yaptığın yardım faaliyetlerini de unutmadım, çok teşekkür ederim tekrardan. umarım bir daha böyle bir felaket yaşamaz hiç kimse.
Rica ederim, ben sadece o an doğru olduğunu düşündüğüm şeyi yaptım. Yine olsa muhtemelen yine aynı şeyi yapardım.
İnsanlarımızın bu bilince erişmesi ne kadar sürecek bilmiyorum ama erişmedikleri sürece sanırım böyle şeyler yaşamaya devam edeceğiz ve canımız yanacak. Umarım bir daha asla böyle bir şey yaşamayız.
Ülkemizde yaşanan en büyük felaketlerden biriydi. İnşallah Böyle bir acıyı bir kez daha yaşamayız. O günlerde yaşadıklarını bizlere bire bir anlatmaya çalıştın. Tekrardan geçmiş olsun. İnsanların sevdiklerine ulaşamaması gerçekten çok kötü. Üzerinden bir yıl geçmiş olmasına rağmen hala sarılamayan yaralar ve giderilemeyen çözümler var. Umarım en kısa zamanda bu sorunlarda çözülür.
Evet maalesef bazı şeyler için geç kalındı ve hala geç kalınıyor. Umarım en kısa sürede çözüme kavuşturulur. Aslında bazı şeyler bir insanın iki dudağının arasında, tek bir sözle hallolabiliyor ama halledilmiyor, bunu görmek daha da üzücü.
Wow!A year already.
Has there been a proper enquiry into how all these newish buildings were built without earthquake resistance?
I don't think this one has been inspected any more than it has been inspected before. Of course, they have arrested some obvious contractors in the industry. But I have never heard of any municipality firing a person who gave approval for the soundness of buildings.
Broh! Has this been a year already! No frikkin way!!!
Yeah mate, time flies :)
Hiç ders almıyoruz gerçekten. Para hırsından gözü dönmüş insanlar, dolandırıcılar bir sürü insanın canına sebep oldu. En lüks dairelerde yaşasak bile evimizin sağlam bir temel üzerine kurulup kurulmadığından, bina inşa edilitken sağlam malzemeler kullanılıp kullanılmadığından hep şüphe duyacağız gibi geliyor. Özellikle bu depremden sonra ben insanlara olan -azıcık varsa da- inancımı kaybettim. Bu kadar vicdansızlığı aklım almıyor. :( Umarım bir daha böyle bir acı yaşamayız.
Hatay'ın, Malatya'nın en zenginlerinin yaşadığı binalar yıkıldı. Futbolcuların kaldığı oteller yıkıldı. Onlar bile sağlam bir yerde kalamıyorlarsa diğer insanlar nasıl kalsın diye düşünmeden edemiyor insan. Umarım zihniyetimiz değişir de bir daha böyle şeyler yaşanmaz.
😔
Nasıl bir yıkım olduğu, atılan çığlıklar, bazen mutluluğun hüzünlü yaşları, yakınların feryatları hâlâ kulağımda. Gitmiyor. Bazı haberleri ilk aldığınızda gerçekten verdiğiniz tepkiler de bambaşka oluyor.
Arkadaşımın bana "Can öldü, Beril." deyişi, o sesi hâlâ kulaklarımda çınlıyor. Gitmeyecek de.
Hepimizin başı sağ olsun. Yapılması gerekenlerin yapıldığı, kefenlerine cep dikmekle uğraşmayan dinozorlarla denk geldiğimiz bir gelecek diliyorum hepimize.
Denk geldi o postunu da okudum bunu yazdıktan sonra, altında senin yazdığın post çıkmıştı. Hayat çok garip pek çok insan o günleri unuttu bile ama unutmayan ne yapsın unutmayınca ne değişiyor onu da bilmiyorum.