Torchlight II – how not to play, but still win [ENG/PL]

Evening. Children in bed (theoretically), Roni lies like a melted pancake, and Mija tests gravity by knocking various things off the counter. The perfect time to finally fire up Torchlight II and play like a human.

Or rather... Like a married couple who decided to play as one character and test the strength of their relationship.

We launch a new game.

Who are we taking?"

Maybe the Engineer, he'll refuel.

No, let's take Embermage, mages are OP.

You can't play a mage.

But YOU will steer.

That's why we can't play as a mage.
In the end, we choose Berserker, because if we have chaos, let it at least look spectacular.

Pet? Ferret.

Why do you need a ferret?

Because it sounds like it's making a lot of mess.

Perfectly suited to our style of play.

We named the ferret Chaos. It couldn't end badly.

Let's start. The first dungeon, the first enemies.

Okay, let's go carefully and...

AAAAAAA!

My Berserker is already throwing himself into the middle of the horde of enemies.

Why are you running on them?

I'm a Berserker, that's how my class works!

– But maybe LET'S THINK FOR A MOMENT?!

The Berserker fell.

And what now?

We are waiting for a revival.

Brilliant strategy.

In the second attempt, I try to play more tactically.

Hey, why don't you avoid attacks?

–How?!

–Yes... Don't stand in the fire.

IT'S HIM WHO MOVES, NOT ME!"

I try to dodge.

Effect? I fall into an even larger group of opponents.

Great, it was like running out of a storm straight into lightning.

Berserker fell for the second time.

After a few hours of smashing everything that moves (and accidentally attacking NPCs, more on that later), we notice a minor problem.

I can't pick up the new armor.

–Why?

Because I have a full inventory.

– Sell trash.

–But... I don't know what rubbish is!

We spend half an hour analyzing the equipment.

Well, look: we have 10 swords, 5 axes, 3 bows...

Why do we need bows?

–Exactly!

Who picked them up?

I don't know, it was coming together by itself.

Eventually, Chaos the ferret is sent to town with a backpack full of scrap metal.

Wait, but... Did you just sell the Legendary gloves?

– Oh, indeed...

Berserker fell for the third time. This time because of a moral breakdown.

Finally, we reach the boss. Of course, as befits hack'n'slash, it's huge, shines like a lantern and hits with area attacks that are impossible to dodge.

Okay, do we have a plan?

– Yes: DO NOT DIE.

First 5 seconds:

Why did you fall into the fire again?!

I'm trying to avoid!

THEN STOP RUNNING IN HIS FACE!

After a while, the boss fires some super ability. The screen turns red, the life bar disappears in a second.

– Run away!

– Escape!

Not towards the wall!!

Berserker fell for the fourth time.

If the boss had feelings, he would probably feel sorry for us.

And now I'm going to pet Roni and Mija so they don't feel threatened by a game in which the pet saves our team more often than we do.

POLSKI:

Torchlight II – czyli jak nie grać, ale mimo to wygrać

Wieczór. Dzieci w łóżkach (teoretycznie), Roni leży jak roztopiony naleśnik, a Mija testuje grawitację, strącając różne rzeczy z blatu. Idealny moment, żeby w końcu odpalić Torchlight II i pograć jak człowiek.

A raczej… jak małżeństwo, które postanowiło grać jedną postacią i przetestować wytrzymałość swojego związku.

Odpalamy nową grę.

– Kogo bierzemy?

– Może Inżyniera, będzie tankował.

– Nie, bierzmy Embermage’a, magowie są OP.

– Nie umiesz grać magiem.

– Ale TY będziesz sterować.

– No właśnie dlatego nie możemy grać magiem.
Ostatecznie wybieramy Berserkera, bo skoro mamy chaos, to niech chociaż wygląda to widowiskowo.

Zwierzak? Fretka.

– Po co ci fretka?

– Bo brzmi, jakby robiła dużo bałaganu.

– Idealnie do naszego stylu gry.

Fretka nazwaliśmy Chaos. To nie mogło skończyć się źle.

Startujemy. Pierwszy loch, pierwsi przeciwnicy.

– Dobra, uważnie podchodzimy i...

– AAAAAAA!

Mój Berserker już rzuca się w środek hordy przeciwników.

– Po co na nich biegniesz?

– Jestem Berserkerem, tak działa moja klasa!

– Ale może CHOCIAŻ CHWILĘ POMYŚLIMY?!

Berserker padł.

– I co teraz?

– Czekamy na odrodzenie.

– Genialna strategia.

W drugim podejściu próbuję grać bardziej taktycznie.

– Ej, a może byś unikał ataków?

– Jak?!

– No… nie stój w ogniu.

– TO ON SIĘ PORUSZA, NIE JA!

Próbuję robić uniki.

Efekt? Wpadam w jeszcze większą grupę przeciwników.

– Świetnie, to było jak uciekanie z burzy prosto pod piorun.

Berserker padł po raz drugi.

Po kilku godzinach tłuczenia wszystkiego, co się rusza (i przypadkowego atakowania NPC-ów, o czym później), zauważamy drobny problem.

– Nie mogę podnieść nowej zbroi.

– Czemu?

– Bo mam pełny ekwipunek.

– Sprzedaj śmieci.

– Ale… ja nie wiem, co jest śmieciem!

Pół godziny spędzamy na analizowaniu ekwipunku.

– No to patrz: mamy 10 mieczy, 5 toporów, 3 łuki…

– Po co nam łuki?

– No właśnie!

– Kto je podniósł?

– Nie wiem, to się samo zbierało.

Ostatecznie fretka Chaos zostaje wysłana do miasta z plecakiem pełnym złomu.

– Czekaj, ale… czy ty właśnie sprzedałeś legendarne rękawice?

– O, faktycznie…

Berserker padł po raz trzeci. Tym razem z powodu moralnego załamania.

W końcu docieramy do bossa. Oczywiście, jak na hack’n’slash przystało, jest ogromny, błyszczy się jak latarnia i wali atakami obszarowymi, których nie sposób uniknąć.

– Dobra, mamy plan?

– Tak: NIE GINĄĆ.

Pierwsze 5 sekund:

– Czemu znowu wpadłeś w ogień?!

– Próbuję unikać!

– TO PRZESTAŃ BIEC NA JEGO TWARZ!

Po chwili boss odpala jakąś super umiejętność. Ekran robi się czerwony, pasek życia znika w sekundę.

– Uciekaj!

– Uciekam!

– Nie w stronę muru!!!

Berserker padł po raz czwarty.

Gdyby boss miał uczucia, prawdopodobnie byłoby mu nas żal.

A teraz idę pogłaskać Roniego i Miję, żeby nie czuli się zagrożeni przez grę, w której zwierzak ratuje naszą drużynę częściej niż my sami.