Fortnite: The Great Escape

Evening. At home, you can still hear the sounds of everyday life. Sara flips the pages of a book, Alex spreads his LEGO on the carpet, and Victor runs around the room brandishing a plush sword. However, in one corner of the living room there is absolute silence full of concentration.

It's Fortnite time.
– I will not die today. – he announces, starting the match.

Sara rolls her eyes, not even looking at the TV.

You'll die by your own legs or by some stupid mistake. This is already a classic.
– Oh, oh. This time it's going to be epic! Oskar doesn't let himself get out of rhythm. Count on me.
Alex puts down the LEGO and sits closer, ready to comment. Wiktor takes a seat on the floor as if he was watching the most important football match.

The game loads.

Oskar opens the map, quickly analyzing the situation.

Tilted Towers? No, too many people. Maybe Frenzy Fields? Meh, all cows and wood.
– Maybe where there is no one? Because I guess the crowds don't like you. Alex can't help himself.

I'll take Slappy Shores.

Sara glances at the screen, now interested.

Let me guess." Will you be running across half the map?

The neon umbrella opens and Oskar's figure lands perfectly on the roof of the gas station.

A golden pump! But I'm a badass! He exclaims, opening the first chest.

He already thinks it's okay when he notices a silhouette in a pink suit approaching the building out of the corner of his eye.

Is the guy here already?!

Shots are fired.

AM! BAM! BAM!

The cover falls halfway, Oskar hides behind the fuel pump.

Dude, don't do this to me.

Sara laughs.

You're about to blow yourself up.

Oscar looks at the screen and notices a red canister of gasoline right next to his opponent.

The idea lights up in his head like a light bulb.

One shot... and BOOM!

An explosion engulfs the entire station.

The enemy is barely alive, he has 20 HP.

Oskar rushes to attack, pulls the trigger and...
–Ha! He did not see this coming! – triumphs, picking up his loot.

But the joy is short-lived, because... Another enemy crashes into the building.
–Another?!

A series of shots whizzes overhead. Oskar runs away.

Bullets whizzing behind your back.

Oscar jumps out of the window and falls straight into the river.

The enemy stays in the building, and Oskar swims towards the nearest bushes.

The map begins to close.

Oh no... I have to run half the map again.

Alex croaks.

That's how it is when you land in the wrong place.

Oskar has no time for discussions. He starts a sprint through an open field.

Anything but a sniper, but not a sniper.

From behind you you can hear the roar of fighting.

Okay, maybe they'll kill each other.

But then...

BAM!

A sniper bullet whizzes past his head.
– And from where?!
Sara shakes her head.

From behind a tree. Retro.

Oskar doesn't think long – he slips into the nearest bush.

Bushes are a player's best friend.

The enemy passes by without noticing him.

But luck...

Alex taps his forehead.

Are you playing hide and seek again?

That's what we call tactics.

Oskar comes out of the bushes and runs to the nearest building.

I need to heal before anyone finds me.

A resuscitation van can be seen in the distance.

Behind her – the player resurrects his friend.

OH NO, I'M NOT GOING TO LET THAT HAPPEN.

Oskar pulls out a grenade launcher.

BUM!

The first rocket flies, but the opponent jumps behind the wall.

BUM!

Second racket.

Suddenly, a sniper shot is fired from another direction.

BAM!

Oskar falls to his knees.

End of the match.

17th place.

Sara looks at the screen and shrugs.
–Congratulation. 17th place. Epically.

Alex is lying on the floor, holding his stomach laughing.

Oskar, you had him in your sights and... Puff.

Wiktor sits with folded arms.

No, next time you can do it.

Oskar does not comment.

He just squints his eyes and clicks...

Play again

Because this is not the end of the story.

POLSKI:

Fortnite: Wielka ucieczka

Wieczór. W domu słychać jeszcze odgłosy codziennego życia. Sara przewraca kartki książki, Alex rozkłada swoje LEGO na dywanie, a Wiktor biega po pokoju, wymachując pluszowym mieczem. Jednak w jednym kącie salonu panuje absolutna cisza pełna skupienia.

To czas Fortnite.

– Dzisiaj nie zginę . – oznajmia, odpalając mecz.

Sara przewraca oczami, nawet nie patrząc w stronę telewizora.
– Zginiesz przez własne nogi albo przez jakiś głupi błąd. To już klasyka.
– Oj, oj. Tym razem będzie epicko! – Oskar nie daje się wybić z rytmu. – Liczcie na mnie.

Alex odkłada LEGO i przysiada się bliżej, gotowy na komentowanie. Wiktor zajmuje miejsce na podłodze, jakby oglądał najważniejszy mecz piłkarski.

Gra się ładuje.

Oskar otwiera mapę, szybko analizując sytuację.
– Tilted Towers? Nie, za dużo ludzi. Może Frenzy Fields? Meh, same krowy i drewno.
– To może tam, gdzie nikogo nie ma? Bo chyba cię tłumy nie lubią. – Alex nie może się powstrzymać.
– Biorę Slappy Shores.

Sara zerka na ekran, teraz już zainteresowana.
– Niech zgadnę. Będziesz uciekał przez pół mapy?

Neonowy parasol otwiera się, a postać Oskara ląduje idealnie na dachu stacji benzynowej.

Złota pompa! Ale jestem kozak! – wykrzykuje, otwierając pierwszą skrzynię.

Już myśli, że jest dobrze, gdy kątem oka dostrzega sylwetkę w różowym skafandrze zbliżającą się do budynku.
– Gość już tu jest?!

Strzały padają.

AM! BAM! BAM!

Osłona pada do połowy, Oskar chowa się za dystrybutorem paliwa.
– Typie, nie rób mi tego.

Sara parska śmiechem.
– Zaraz sam się wysadzisz.

Oskar patrzy na ekran i dostrzega czerwony kanister z benzyną tuż obok przeciwnika.

Pomysł zapala się w jego głowie jak żarówka.

Jeden strzał… i BOOM!

Eksplozja ogarnia całą stację.

Wróg ledwo żyje, ma 20 HP.

Oskar rzuca się do ataku, pociąga za spust i…

– Ha! Tego nie przewidział! – triumfuje, podnosząc jego loot.

Ale radość trwa krótko, bo… do budynku wbija kolejny przeciwnik.
– Jeszcze jeden?!

Seria strzałów świszczy nad głową. Oskar rzuca się do ucieczki.

Kule świstają za plecami.

Oskar przeskakuje przez okno i wpada prosto do rzeki.

Przeciwnik zostaje w budynku, a Oskar płynie w stronę najbliższych krzaków.

Mapa zaczyna się zamykać.

– O nie… znowu muszę biec pół mapy.

Alex rechocze.
– Tak to jest, jak lądujesz nie tam, gdzie trzeba.

Oskar nie ma czasu na dyskusje. Zaczyna sprint przez otwarte pole.

Byle nie snajper, byle nie snajper.

Z tyłu słychać huk walki.
– Dobra, może się zabiją nawzajem.

Ale wtedy…

BAM!

Snajperska kula świszczy obok jego głowy.
– A skąd?!

Sara kręci głową.
– Zza drzewa. Klasyka.

Oskar nie myśli długo – wślizguje się w najbliższy krzak.

Krzaki to najlepszy przyjaciel gracza.

Wróg przechodzi obok, nie zauważając go.

Ale fart…

Alex puka się w czoło.
– Znowu grasz w chowanego?
– To się nazywa taktyka.

Oskar wychodzi z krzaków i biegnie do najbliższego budynku.

Muszę się uleczyć, zanim ktoś mnie znajdzie.

W oddali widać furgonetkę reanimacyjną.

Za nią – gracz wskrzesza swojego kolegę.

O NIE, NIE POZWOLĘ NA TO.

Oskar wyciąga granatnik.

BUM!

Pierwsza rakieta leci, ale przeciwnik zeskakuje za mur.

BUM!

Druga rakieta.

Wtem z innej strony pada snajperski strzał.

BAM!

Oskar pada na kolana.

Koniec meczu.

1. miejsce.

Sara patrzy na ekran i wzrusza ramionami.
– Gratulacje. 17. miejsce. Epicko.

Alex leży na podłodze, trzymając się za brzuch ze śmiechu.
– Oskar, miałeś go na celowniku i… puff.

Wiktor siedzi z założonymi rękami.
– Nie no, następnym razem dasz radę.

Oskar nie komentuje.

Po prostu przymruża oczy i klika…

Graj ponownie

Bo to jeszcze nie koniec tej historii.