Hello, everyone!

I hope you are well or are trying to be well. I am fine. I even feel a bit strange because now I can't remember why I left this series, why I didn't continue writing about my trip, but now I'm here and I'm back. And with a great museum.

Museum of Anatolian Civilisations. Located in Ankara, this museum was selected as the museum of the year in Europe in 1997 and you can understand why when you enter it. It was not my first visit to this museum, but when I first visited, many areas were closed due to renovations.

This is one of the rare museums that left a mark on me. The reason is Anatolia. I think you can guess how much I love and value Anatolia as a person whose eyes fill with tears even when I think about it, let alone talk about it. Therefore, what I will share with you here will be my heart instead of things related to history.

First of all, as much as the guide of this tour allowed me to, I explained the relationship of Anatolia with inns in as much detail as I could. Although it may seem like a rather boring conversation for others, be sure that whatever we have so far (spices, coconut, turkey, banana, etc.) is due to the fact that the inns help the sellers to stay and give them space for sales. I think this is something that should be valued more.

Even the garden of the museum looks like an open-air museum, but I can't explain the happiness I felt when I was in it and saw the birds chirping and my group following me. With the advantage of having visited the museum before, I proceeded with the group to a few points I wanted to show. I was very happy to receive applause at the end of my narration because I am sure that I was labelled cheerful but shy by my group mates.

By the way, all the sculptures you see here were found in Anatolia. In other words, unlike some museums (😉), it is difficult to find an artefact from a different region of the same country, let alone abroad.

You can see the classic Anatolian Lion in the first photo. While even the existence of this lion is a matter of debate in certain places, being close to it reminded me of my values once again. In addition, the sculptures from the Ancient Greek-Roman period, which I cannot count, gave me the feeling of time travelling while walking on the main street.

My journey inside the museum, which started with inscriptions, treaties and Kybele, of course developed depending on the curator's good sense of history and the technological developments of the period. Suddenly, we encountered pottery and construction tools used in daily life rather than religious objects.

Kybele has an important place for us. I wish we could maintain the same matriarchal understanding. Of course, I am aware of the differences in today's conditions, but when you think about the peaceful conditions of the period, one cannot help but envy. We can do better and be better.

Does something in these photos look familiar to Turkish friends? The Hittite Sun Course is very important for us. You may have seen it as the symbol of the Eti brand, which is quite familiar, which has survived despite facing many difficulties, and which I like very much.

Most of these artefacts (Sun Courses) were found in the king tombs in Alacahöyük. I won't talk much about Alacahöyük since you know that I generally like such places, but it is sometimes useful to know these details. Especially when you tell these details to people who have no idea about this, it is a fact that you look smarter than you are 😂😉

I lingered a bit in this part of the museum because we were a bit relaxed about time. Also, since I wanted to see the Hittite Period better, I didn't mind spending time here.

Also, if you have noticed, it seems like we are rapidly approaching the present day.

While I have nearly 200 photographs of this museum, I am quite confused about what I want to talk to you about because now we have the ‘İnandık Vase’. Its name comes from the village of İnandık in Çankırı, where it was found. Instead of being used only as a decorative item, the vase has taken on the role of a storyteller.

As I looked at the pictures on the vase, I found myself at a wedding because that is exactly what this vase tells. There is the celebration, the ceremonial march, the offerings to the gods and finally the union of the couple. I would like to say that this part hasn't changed much, but it has. We've become very wild...

Here, as those who know, the hooligans who shoot guns from the car convoy and disturb the people around them while they are happy are disturbing. Personally, I still don't understand the purpose of the convoys, because what can be done only in the ceremony area, spreading to the whole village or even the district and blocking all the traffic does not make me think of anything else except social regression.

As we get closer to the present day, we can see the advancing technology, the needs of the period and often the luxury. After a while, we switch from a means of worship to daily items, but somewhere in between there is a favourite of our museum. The favourite of the Phrygian Rock Tombs. A Kybele whose faith has not been lost.

As I looked at the more advanced version of Kybele, I thought about the attachment of people to their beliefs. As someone who does not believe in any god, this made me think a little more about people's desire not to learn and their belief in something supernatural to comfort themselves...

I said before that I love Kybele, which I really do, because what she represented at that time was goodness. She was the symbol of nature and fertility. There was no work done against her will. Actually, I'd better close the subject before I get aggressive about it.

After moving a little further in the museum, I changed the hall and came across the Orthostat. While the Orthostats provide protection to the city or the region, they also tell the information that they want to be told enough to be engraved on the stones of the period. As far as I know, these artefacts belonging to the Late Hittite period belong to the Hittite City States, which were separated and shrunk after the Hittite Kingdom collapsed.

Here we see deer, lion and bull, which have symbolic value, in abundance. I think it would be strange if they did not symbolise animals, especially those that they could not afford, since they already attributed meaning to everything.

As I got closer to the end of the museum, there was a sadness in me because although it was crowded, I was having a great time, I enjoyed talking about the artefacts with my fellow guides and hearing information that we may not know, and I still do.

I think that's it for this blog. After the museum ended in the hall I mentioned, we went back to the garden, which looked like an open air museum, and it was good to get some fresh air. Although the museum is big, the colours and lights used can overwhelm you after a while. Still, they did a great job.

I hope you like this museum as much as I did and maybe you will come across it one day. It is a completely different feeling to witness wonderful information about Anatolia, especially the Hittites, I don't think I can describe it to you.

So I'll see you for now. We will be together again next week with the new episode. Take care of yourself in advance, stay in health and love, and please remember that;

You are the only one of you.

Herkese merhabaaa!!

Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben iyiyim. Hatta kendimi biraz garip hissediyorum çünkü şimdilerde bu seriyi neden bıraktığımı, devam eden gezim hakkında yazmaya devam etmediğimi hatırlayamıyorum ama şimdi buradayım ve geri döndüm. Harika bir müze ile hemde.

Anadolu Medeniyetleri Müzesi. Ankara'da bulunan bu müze 1997 yılında Avrupa'da yılın müzesi seçilmiş ve içine girdiğinizde neden olduğunu anlayabiliyorsunuz. Benim bu müzeye ilk uğrayışım değildi fakat ilk gidişimde bir çok alanı tadilat nedeni ile kapalıydı.

Bende iz bırakan nadir müzelerden birisi burası. Sebebi ise Anadolu. Anadolu'yu bırakın konuşmayı düşününce bile gözleri dolan biri olarak ne kadar sevdiğimi ve değer verdiğimi tahmin edebilirsiniz diye düşünüyorum. Bu yüzden burada sizlerle paylaşacaklarım tarih ile alâkalı şeyler yerine benim bir nevi kalbim olacak.

İlk olarak bu turumuzun rehberinin bana izin verdiği kadarı ile Anadolu'nun Hanlar ile ilişkisini elimden geldiğince detaylı bir şekilde anlattım. Başkaları için oldukça sıkıcı bir konuşma gibi görünse de emin olun bugüne kadar neye sahipsek (baharat, hindistan cevizi, hindi, muz vb.) gibi hanların satıcıların konaklamasına yardımcı olup satış için alan tanımasından kaynaklanıyor. Bence daha çok değer verilmesi gereken bir konu.

Müzenin bahçesi bile bir açık hava müzesini aratmazken içinde bulunup da hem o kuş cıvıltılarını hem de grubumun beni takip ediyor oluşunun verdiği mutluluğu size anlatamam. Daha önceden ziyaret etmiş olmanın bana verdiği avantaj ile göstermek istediğim birkaç noktaya grup ile birlikte ilerledim. Anlatımımın sonunda alkış almak beni çok mutlu etti çünkü grup arkadaşlarım tarafından neşeli ama utangaç etiketini aldığıma eminim.

Bu arada burada gördüğünüz heykellerin tamamı Anadolu'da bulunmuş. Yani bazı müzelerin aksine (😉) yurt dışını bırakın aynı ülkenin farklı bölgesinden bir eser bulmak zor.

Klasik Anadolu Aslanı'nı da ilk fotoğrafta görebilirsiniz. Bu aslanın varlığı bile belli yerlerde tartışma konusu iken ona yakın olabilmek bana değerlerimi bir kere daha hatırlattı. Ayrıca sayamayacağım kadar Antik Yunan-Roma döneminden kalan heykeller ile birlikte bana zaman yolculuğu hissini verdi ana cadde üzerinde ilerlerken.

Yazıtlar, anlaşmalar ve Kybele ile başlayan müze içi yolculuğum tabii ki de küratörün iyi tarih anlayışı ve dönemin teknolojik gelişmelerine bağlı olarak gelişti. Bir anda dini objelerden çok günlük yaşamda kullanılan çanak-çömlek ve yapım aletleri ile karşılaştık.

Kybele bizim için önemli bir yere sahip. Keşke aynı anaerkil anlayışı devam ettirebilsek. Tabii ki de günümüz şartlarının farklılığının da farkındayım fakat dönemin barışçıl koşullarını düşününce insan imrenmiyor değil. Biz daha iyisini yapabiliriz ve daha iyi olabiliriz.

Bu fotoğraflardaki bir şeyler Türk arkadaşlara tanıdık geliyor mu? Hitit Güneş Kursu bizim için pek bir önemli. Belki bu eseri oldukça bilindik, bir sürü zorlukla karşılaşmış olmasına rağmen ayakta kalmaya devam etmiş, benimde çok sevdiğim Eti markasının sembolü olarak görmüş olabilirsiniz.

Bu gördüğünüz eserlerin (Güneş Kursları) çoğu Alacahöyük'teki kral mezarlarında bulmuşlar. Genel olarak bu tarz yerleri sevdiğimi bildiğinizden Alacahöyük hakkında pek konuşmayacağım ama bu detayları bilmekte bazen fayda var. Özellikle de bu hakkında fikri olmayan insanlara bu detayları söylediğinizde olduğunuzdan daha zeki göründüğünüz bir gerçek 😂😉

Müzenin bu kısmında ben biraz oyalandım çünkü zaman konusunda biraz rahattık. Bir de Hitit Dönemi'ni daha iyi görmek istediğimden dolayı burada vakit geçirmemin bir sakıncası yoktu.

Bir de eğer fark ettiyseniz hızlı bir şekilde günümüze yaklaşıyoruz sanki.

Bu müzenin elimde 200'e yakın fotoğrafı varken sizlerle ne hakkında konuşmak istediğim konusunda kafam epey karışıyor çünkü şimdi de karşımızda "İnandık Vazosu" var. İsmi Çankırı'daki İnandık köyünden geliyor, orada bulunmuş. Vazo sadece bir dekoratif eşya olarak kullanılmak yerine bir hikâye anlatıcı görevi üstlenmiş.

Vazonun üzerindeki resimlere baktıkça kendimi bir düğünde buldum çünkü bu vazonun anlattığı da tam olarak bu. Kutlama, tören yürüyüşü, Tanrılara sunulan adaklar ve en sonunda çiftin birlikteliği de bulunuyor. Aslında bu kısımda pek de bir değişiklik olmamış demek isterdim ama olmuş. Çok vahşileşmişiz...

Burada, bilen bilir, araba konvoyundan silahla ateş edenlerden tutun da kendileri mutlu iken çevredekileri rahatsız eden holiganlar rahatsız edicidir. Şahsen ben konvoyların amacını hâlâ anlayabilmiş değilim çünkü sadece tören alanında yapılabilecek şeyi bütün köye hatta ilçeye yayarak bütün trafiği tıkamak toplumsal olarak gerilemek dışında bana başka bir şeyi düşündürtmüyor.

Günümüze biraz daha yaklaştıkça ilerleyen teknolojiyi, dönemin ihtiyaçlarını ve çoğu zaman lüksünü görebiliyoruz. Bir de bir süre sonra bir ibadet aracı yerine günlük eşyalara geçiş yapıyoruz ama arada bir yerde müzemizin gözdesi var. Frig Kaya Mezarları'nın gözdesi. İnancı yitirilmemiş bir Kybele.

Kybele'nin daha gelişmiş versiyonuna baktıkça insanın inançlarına bağlılığını düşündüm. Herhangi bir tanrıya inanmayan biri olarak bu beni insanların öğrenmeme isteğini ve kendilerini rahatlatmak için bazı şeyleri doğa üstü kabul ederek bir şeye yormaları ğzerine biraz daha düşündürttü...

Kybele'yi sevdiğimi daha önce söylemiştim ki gerçekten de seviyorum çünkü o dönemde temsil ettiği şey iyilikti. Doğanın ve doğurganlığın sembolüydü. İşin içerisinde rızası dışında yapılan işler girmemişti. Aslında bu konuda agresifleşmeden önce konuyu kapatsam iyi olacak.

Müze içerisinde biraz daha ilerledikten sonra salon değiştirdim ve Ortostat ile karşılaştım. Ortostat'lar şehre veya bölgeye koruma sağlarken aynı zamanda da dönemin taşlara kazınacak kadar anlatılmak istenilen bilgilerini anlatıyor. Geç Hitit dönemine ait olan bu eserler bildiğim kadarıyla Hitit Krallığı yıkıldıktan sonra ayrılan ve küçülen yine Hitit Şehir Devletleri'ne ait.

Burada özellikle sembolik değer taşıyan geyik, aslan ve boğayı bolca görüyoruz. Zaten her şeye anlam yüklediklerinden hayvanları da, özellikle de güçlerinin yetmediği, bu şekilde sembolize etmemeleri garip olurdu diye düşünüyorum.

Müzenin sonuna yaklatıkça da içimde bir hüzün vardı çünkü kalabalık olmasına rağmen harika vakit geçiriyordum, diğer rehber arkadaşlar ile birlikte eserlerin üzerine konuşup belki de bilmediğimiz bilgileri duymak çok hoşuma gidiyordu, hâlâ gidiyor.

Sanırım bu yazıdan da bu kadar. Bahsettiğim salonda biten müze ile tekrar açık hava müzesini aratmayan bahçeye geçtik ki biraz temiz hava almak iyi gelmişti. Her ne kadar müze büyük olsa da kullanılan renkler ve ışıklar bir süre sonra insanı boğabiliyor. Yine de harika bir iş çıkarmışlar.

Umarım siz de bu müzeyi benim kadar sevmişsinizdir ve belki bir gün yolunuz düşer. Anadolu hakkında, özellikle de Hititler, harika bilgilere kendiniz şahit olması bambaşka bir duygu, bunu size tarif edebileceğimi düşünmüyorum.

Bu yüzden şimdilik görüşmek üzere. Haftaya yeni bölümle birlikte tekrar beraber olacağız. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.

^{From All Over Türkiye 35: Anıtkabir, Atatürk's Mausoleum}

^{From All Over Türkiye 34: Duatepe, last stand of Ankara}

^{From All Over Türkiye 33: Gordion, Tomb of King Midas with Donkey Ears}

^{From All Over Türkiye 32: Eldem, The labour of your hand, the apple of your eye}

^{From All Over Türkiye 31: Eskişehir Hamam Museum}

^{From All Over Türkiye 30: Contemporary Glass Arts Museum, Eskişehir}

^{From All Over Türkiye 29: The Car of Revolution, Devrim}

^{From All Over Türkiye 28: Sultan Han & Rugs}

^{From All Over Türkiye 27: Ihlara Trekking Route, Aksaray}

^{From All Over Türkiye 26: Venessa Pottery, Paşabağ Valley, Zelve Ruins & Kızılçukur Valley}