---

Hello everyone!!!

I hope you are well or are trying to be well. I'm still struggling with my throat and what is now turning into a flu-like thing. My voice and cough are terrible. Today I would like to continue with you where we left off in the previous blog.

---

Leo and Vincent had managed to escape from the cops at night and made it through the day. They had time to get some rest, which I was glad for, and now we will continue at the campsite they found at night. At the campsite it was Vincent's turn to tell his story and the most logical but empty words that came out of Leo's mouth were the following...

---

After that, we fished in the small pond where the camp was in order to have something to eat in the morning. Of course, I forgot to take a photo in all of this... Actually it wasn't that difficult but it required attention and teamwork. While I was scaring the fish, Pravesh was using the spear-like stick we found in the camp to hunt the fish.

---

---

When we continued on our way, we came across a house. This house belonged to an old couple and in order to get them out of the house, we had the choice of letting the horses out without harming them or tying them up. Can you guess which one of them said which? It was Vincent's idea to release the horses and Leo's idea to tie them up. In the end, we chose to let the horses go, as it would give the police our location last.

---

---

---

As we wandered around the house area trying to find what might be useful, we came across some cute details. Pravesh found one of the mini-games in the game. Horseshoeing. I found a music box when I was in the house, it was pretty cute. When it got a bit serious, I hurried to open the door of the barn I found, Pravesh was still horseshoeing, but I realised that I needed Pravesh for that too. After waiting for him for a while, he came and we opened the door.

---

---

---

We spent a lot of time in this barn trying to start the car, solving a lot of puzzles and spending a lot of time until we got somewhere. Of course, there are our mistakes here, but I think it was done to calm down a bit, especially after the chase last night. Of course, teamwork was required in most of these puzzles. Especially since there was no connection to the second floor in the first photo you see, Pravesh had to drag me there.

When we started the car, miraculously the old couple, the owners of the house, arrived and when they realised the strangeness, they immediately called the police with the sound of the car they heard afterwards. After some action-packed minutes with the police, we found ourselves by a river.

---

---

---

---

Our adventure with the bot lasted a long time. We had a lot of problems, especially because I could not use the game controller well. I was always going to go left when I wanted to go right, and this sometimes led the bot to dead ends and often to the place where it would take damage. That's why I remember we had to start over a few times, as you can see from the yellow symbol showing the boat's endurance.

Finally, when we got to the end of the river, the boat hit a boulder and we had to jump from there with the broken boat and the finished road. Vincent made this jump without any problems while Leo had some difficulties, but it was a very nice scene, which you can see in the cover photo, too.

Things were a bit easier on the other side of the river and they had a chance to catch their breath. At least we did, because the more Vincent got nervous, the more nervous I got. This game knows how to make me feel these emotions in extremes, and since I am easily affected by such things, it doesn't seem to be a difficult task.

Let's take a break from here because we're going to move on to another chapter again. Like Vincent and Leo, we'll catch our breath. I'll see you later. Take care of yourself, stay with health and love and please remember that;

You are the only one of you.

Herkese merhabaaa!!!

Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben hâlâ boğazım ve artık grip benzeri bir şeye dönüşen bu şeyler uğraşıyorum. Sesim ve öksürüğüm berbat hâlde. Bugün sizinle bir önceki yazıda kaldığımız yerden devam etmek istiyorum.

---

Leo ve Vincent gece polislerden kaçabilmişti ve geceyi gündüz edebilmişti. Hem biraz dinlenmek için vakitleri olmuştu ki buna sevinmiştim. Şimdi ise gece buldukları kamp alanından devam edeceğiz. Kamp alanında sıra Vincent'ın kendi hikâyesini anlatmaya gelmişti ve Leo'nun ağzından çıkan en mantıklı ama boş söz aşağıdakiydi...

---

Buradan sonra sabah bir şeyler yiyebilmek için kampın olduğu yerdeki minik gölette balık tuttuk. Tabii onun uğraşıyla ben fotoğraf çekmeyi unutmuşum... Aslında o kadar da zor değildi fakat dikkat ve ekip çalışması istiyordu. Bir kısımdan ben balıkları korkuturken Pravesh'te kampta bulduğumuz mızrak benzeri sopayı balıkları avlamak için kullanıyordu.

---

---

Yolumuza devam ettiğimizde karşımıza bir ev çıktı. Bu ev bir yaşlı çifte aitmiş ve onları evden çıkarmak için zarar vermeden atları salmak ya da onları bağlamak gibi seçeneklerimiz vardı. Tahmin edebilir misiniz hangisini hangisi söyledi? Atları salmak Vincent'ın fikriydi ve de onları bağlamak da Leo'nun. Sonunda polise yerimizi en geç bildirecek seçenek olan atları salmayı seçtik.

---

---

---

Ev alanında gezip neyin işimize yarayabileceğini bulmaya çalışırken şirin detaylara rastladık. Pravesh oyun içerisindeki mini oyunlardan birisini buldu. Nal atma. Bende evin içerisindeyken bir müzik kutusu bulmuştum, oldukça şirindi. İş biraz ciddileşince acele edip, tabii Pravesh hâlâ nal atıyordu, bulduğum ahırın kapağını açmaya çalıştım ama gördüm ki bunun için Pravesh'e de ihtiyacım vardı. Onu biraz bekledikten sonra geldi ve kapıyı açtık.

---

---

---

Bu ahırın içerisinde arabayı çalıştırmak için çok uğraştık. Çok fazla bulmaca çözüp bir yere varana kadar zaman harcadık. Burada tabii bizim de hatalarımız vardır elbette fakat sanırım özellikle dün geceki kovalamacadan sonra biraz sakinlik için yapılmış. Tabii bu bulmacaların yine çoğunluğunda ekip çalışması gerekliydi. Özellikle de ilk gördüğünüz fotoğrafta ikinci katın baplantı kısmı olmadığından Pravesh beni oraya sürüklemeliydi.

Arabayı çalıştırdığımızda ise mucizevi bir şekilde evin sahipleri olan yaşlı çift de geldi ve garipliği fark ettiklerinde, sonrasında duydukları araba sesi ile hemen polisi aradılar elbette. Yine polisle geçen aksiyon dolu dakikalardan sonra kendimizi bir nehir kenarında bulduk.

---

---

---

---

Botla da olan maceramız bir hayli sürdü. Özellikle de benim oyun kontrolcüsünü iyi kullanamamamdan kaynakl ı çok problem yaşadık. Ben sürekli sağa gitmek isterken karıştırıp sola gidiyordum ve bu da botu bazen çıkmak yollara, çoğunlukla da hasar alacağı yere sürüklüyordu. Bu yüzden de birkaç kere baştan başladığımızı hatırlıyorum. Botun dayanıklılığını gösteren sarı sembolden de anlayabilirsiniz bunu.

En sonunda, nehrin sonuna geldiğimizde, bot bir kaya parçasına çarptı. Orada parçalanan bot ve biten yol ile oradan zıplamak zorunda kaldık. Vincent bu atlayışı sorunsuz yaparken Leo biraz zorlandı fakat ortaya çok güzel bir görüntü çıktı Zaten kapak fotoğrafında gördüğünüzde bu görüntüydü.

Nehrin karşı tarafında işler biraz daha kolaydı ve biraz soluklanma şansına sahip oldular. En azından biz sahip olduk çünkü Vincent ne kadar geriliyorsa ben de o kadar geriliyordum. Bu oyun bana bu duyguları uçlarda yaşatmayı iyi biliyor, ayrıca bende bu tarz şeylerden kolay etkilenen biri olduğumdan olsa gerek o kadar da zor bir iş değil gibi.

Buradan sonra sizinle de bir ara verelim çünkü yine başka bir bölüme geçiş yapacağız. Vincent ve Leo gibi biz de biraz soluklanalım. Sonra görüşürüz. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.